Deel 2: private en publieke investeringen.
Onder druk van het Urgendavonnis heeft Nederland maatregelen genomen om de nationale CO₂-uitstoot te beperken. Eén zo’n maatregel is de invoering van de afvalimportheffing. Het exporteren van Europees restafval naar Nederland wordt daarmee financieel oninteressant waardoor dit afval in het thuisland vaker op de stort belandt. Gevolg onnodige uitstoot van het schadelijke methaan.
Van Hulst: ,,In algemene zin kan ik zeggen dat we veel meer Europese coördinatie moeten hebben, vooral vanwege de moeilijke geopolitieke situatie waarin we zitten. Zijn we in staat om als Europese Unie een grotere rol te spelen? Dat vraagt om een sterker gecoördineerd energie- en klimaat en industriebeleid. De atmosfeer maakt het niet uit of de CO₂ uit Nederland, New Delhi of Siberië komt. CO₂ heeft geen paspoort. Dan kun je als Nederland blij zijn dat je zelf geen CO₂-uitstoot hebt, maar daar schiet het klimaat niks mee op.”
De juiste prikkels
Investeringen in AEC's kunnen de energietransitie en het behalen ervan bevorderen. Dreigende afbouwscenario’s werken averechts en zetten niet aan tot het doen van investeringen. Denk aan het realiseren van geavanceerde CO₂-afvangtechnologieën die kunnen leiden tot negatieve emissies. Tegelijkertijd vraagt de industrie om maatregelen, zoals fiscale incentives voor hernieuwbare energiedragers ten opzichte van fossiele brandstoffen. Het stimuleren van een markt voor gerecyclede materialen, onder andere door bijmengverplichtingen en een circulair inkoopbeleid. De sector heeft behoefte aan een groene industriepolitiek. Wat vindt Van Hulst?
Ketenverantwoordelijkheid
Van Hulst: ,,In ons rapport Keuzewijzer Klimaat en Energie, gemaakt voor de formatie van het nieuwe kabinet, pleiten wij ervoor om met de juiste prikkels een grotere ketenverantwoordelijkheid te stimuleren. Het voorbeeld van de CO₂-afvang past in dat algemene beeld. In algemene zin zijn voor de energietransitie overigens ook veel meer publieke investeringen nodig. De overheid zal een aanmerkelijk grotere rol moeten spelen, dan zij tot op heden doet.”
Wie is Noé van Hulst?
* Noé van Hulst is vicevoorzitter van het International Partnership for Hydrogen and Fuel Cells in the Economy (IPHE). Van Hulst is daarnaast waterstof adviseur van het IEA en Gasunie en senior Fellow bij Clingendael International Energy Programme (CIEP) en hij was onafhankelijk voorzitter van de formatiewerkgroep Klimaat en Energie (gepubliceerd onder de titel Keuzewijzer Klimaat en Energie) en auteur van het boek From Dutch Disease to Energy Transition (beschikbaar op clingendaelenergy.com).